พิธีส่งเคราะห์และกำส่งเคราะห์

.............สิทธิการิยะ ปุคละญิงจายฝูงใดมักถูกถ้อยใส่ความ อันบ่ดีบ่งามจี้ใส่หื้อได้เป๋นโต๊ษ เสี้ยงเบี้ยเสียของมักมีอุบัติเหตุเภทภัยกับต๋นเองและครอบครัวอยู่เนือง ๆ หรือแม่นจักก๊าขายรายล่องก็มักจะขาดทุนอยู่ร่ำไป จักกระตำอันใดก็มักจะประสบแต่ความล้มเหล็ว ไม่เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาเลย หรือบางทีก็เป๋นพยาธิโรคา นานัปประก๋าร หาหมอมาหลายคนกิ๋นยามาหลายป้าก หลายบ้านหลายเมืองก็บ่แควนเสี้ยง สิ่งอันเล็วร้ายตังหลายเหล่านี้ป๊อยมีกับปุคละผู้ใดโบราณจ๋ารย์กล่าวไว้ว่าเป๋นเคราะห์ การส่งหื้อออกไปเสียจิ่งจักป๊นจะแลฯ กันจักส่งเคราะห์นั้นหื้อมีขันตั้งดั่งนี้คือ
.............หื้อมี ข้าวตอกดอกไม้ ผ้าขาวผ้าแดง เตียนเล่มบาท ๑ เล่ม เล่มเฟื้อง ๘ เล่ม สวยหมากสวยปู ข้าวเปลือกหมื่น (๑๐ ลิตร) ข้าวสารปัน (๑ ลิตร) ใส่ลูกส้ม ของหวานป๊าวต๋าลกล้วยอ้อย ปัจจั๋ยหื้อใส่ดั่งนี้กันเป็นต๊าวเจ้า เป๋นขุนเป๋นพระยาหื้อใส่ ๑๐๐ แถบ กันเป๋นไพร่น้อยหื้อใส่ ๓๐ แถบ ปัจจุบันหื้อเอาเหรียญแทนก็ได้ แล้วหื้อมีด้ายสายสิญจน์ น้ำส้มป่อย แป๋งสะตวงกว้างศอก ของทุกอย่างเอาใส่ในสะตวง แล้วเอาด้ายสายสิญจน์โยงมาหาหื้อผู้มีเคราะห์ถือไว้แล้วจุดธูปเทียน อาจ๋ารย์หรือผู้ทำพิธีกล่าวกำส่งเคราะห์ว่าดังนี้
กำส่งเคราะห์
.............สรี๋สิทธิสวัสดี อัชจะโส อัชจะโย อัชจะในวันนี้ก็เป๋นวันดี สรี๋ศุภะมังคละอันผาเสริฐ ล้ำเลิศยิ่งกว่าวันและยามตังหลาย วันเม็งก็หมดใส วันไตยก็หมดปลอด เป๋นวันยอดแห่งพญาวัน บัดนี้หมายมี นาย-นาง..........(ออกจื่อ) ก็ได้ต้องทะรงยังเคราะห์ถ่อยจ๊า ผู้ข้าก็จักปัดไป่ไล่หื้อออกจาก ได้ค้ายพรากไปในวันนี้ยามนี้แต๊ดีหลี เคราะห์อันบ่ดีแต่ก่อนป๋างหลัง เคราะห์เมื่อยังแรกเกิด เคราะห์อันบ่ผาเสริฐมวลมี เคราะห์สิบสองราศีเกี้ยวกอด ลักขณาสอดเกาะกุ๋ม อาติจย์ซ้ำมาสุมแก่นกล้า พระจั๋นทร์ส่องหล้าสวักสวาด ถ้วนสามอังคารรังหยาดเลิศแล้ว ถ้วนสี่พุทธผ่องแผ้วใสงาม พัสถ้วนห้าต๋ามแถมเล่า สุโขถ้วนหกบ่เส้าดวงใสโสรี ถ้วนเจ็ดรัศมีไวหลายส่ำ สัพพะเคราะห์พร้อมพร่ำนานา
............อันมีในก๋ายาแห่งเจ้า นวฆาตตังเก๊ามงลมีตังนักขัตฤกษ์สลี ๒๗ ตั๋วนับหมาย แม่นว่าเคราะห์ตังหลายมาพร้อมอยู่แล้ว จุ่งหื้อได้กลาดแกล๊วหนีเสียไกล๋ ถือเคราะห์จั๋งไรถ่อยจ๊า เคราะห์ ๑๓ นาม ๑๕ ก็หื้อหนี ตังเคราะห์ปี๋ เคราะห์เดือน เคราะห์วัน เคราะห์ยาม เคราะห์บ่ดีบ่งามจี้ใส่ เคราะห์น้อยเคราะห์ใหญ่มวลมี เคราะห์ก๋าลีเมื่อหลับเมื่อตื่น เคราะห์เมื่อยืน เมื่อเตียว เคราะห์เมื่อเกี้ยวเมื่อกิ๋น เคราะห์เมื่อคืนบ่หัน เคราะห์เมื่อวันบ่รู้ เคราะห์เมื่ออู้เมื่อจ๋า เคราะห์นานาตั๋วกล้า เคราะห์ต่ำจ๊าจดเจื๋อ เคราะห์เหนือเคราะห์ใต้ เคราะห์เมื่อเจ็บเมื่อไข้ เคราะห์วันตกวันออก อยู่ด้าวขอกแดนใดก็ดี ก็หื้อค้ายหนีไปวันนี้ยามนี้ เคราะห์ดำก่ำกี้ตั๋วกล้า เคราะห์จนหน้าจนหลัง แม่นว่าเคราะห์ตั๋วใดยัง ๑๐๘ อย่างก็อย่าได้ข้องค้างอยู่ในต๋นตั๋วแห่ง
นาย-นาง..(ออกจื่อ) สักเยื่องสักประก๋าร แม่นเคราะห์ตั๋วหาญเกี้นวหน่อง ก็จุ่งหื้อได้ดับล่องไปด้วยไฟ หื้อได้ไหลไปด้วยน้ำ อย่าหื้อได้คืนมาแถมซ้ำปอสอง หื้อได้ป๋องดับหายไปบัดนี้แด่เต๊อะ หูรู หูรู สวาหาย
............เมื่อสัพพะเคราะห์ตังหลายได้ค้ายออก หื้อตกไปยังขอกฟ้าจักรวาล ไปอยู่สถานตี่แผ่นดินสุดไกล๋ และหากตั๋วใดได้กลับเป๋นป๋าปะเคราะห์แล้ว ขอจุ่งได้กลาดแกล๊วมาเป๋นโสมะ และตั๋วใดหากเป๋นโสมะแล้วก็ดี ขอจุ่งเป๋นศรีนำมายังโจคปี๋ โจคเดือน โจควัน โจคยาม อายุปี๋ อายุเดือน อายุวัน อายุยาม หื้อมีอายุหมั้นยืนยาว ร้อยซาวขวบเข้าวัสสา ได้อยู่ก้ำจูสาสะนะไปไจ้ ๆ หื้อได้สวัสดี แด่เต๊อะ แม่นจักอยู่ก็หื้อตีฆามีจัย แม่นจักไปก็หื้อมีโจคลาภ ผาบแป๊สัตรู๋ หลับต๋าก็หื้อได้เงินหมื่น ตื่นก็หื้อได้คำแสน ได้เป๋นเสธฐีเจ้าเงินเจ้าคำ เจ้าจ้างเจ้าม้า มีข้าญิงจายไปตางใดก็มีคนหูคนรัก แม่นจักผาถานาสิ่งใดก็หื้อได้สิ่งนั้นจุประก๋าร จุ่งจักมีเตี่ยงแต้ดีหลี ดั่งพระมุนีต๋นผาเสริฐอันล้ำเลิศยิ่งกว่าโลกโลก๋า
.............กล่าวเป๋นคาถาไว้ว่า สัพพะพัตถะ สัพพะตา สัพพะเคราะห์ สัพพะภัยยา สัพพะตุกขา สัพพะโรคา วินาสันตุ เตฯ ชะยะสิทธิ ธะนัง ลาภัง โสตถิ ภาคะยัง สุขัง พะลัง สิริ อายุ จะวัณโณ จะ โภคัง วุฑฒี จ ยะสะวา สะตะวัสสา จะ อายุ จะ ชีวะ สิทธี ภะวันตุเตฯ
............แล้วเป่าลงใส่ที่น้ำส้มป่อย เอาประพรม ผูกมือ ให้พร เสร็จแล้วให้เอาสะตวงไปส่งเสียที่ทางทิศตะวันตก ส่งสะตวงนั้นอย่าได้เหลียวหลังไปดูอีก ห้ามพูดจากันเมื่อมาถึงบ้านแล้วก็อย่าได้พูดสิ่งที่ไม่ดีควรพูดแต่สิ่งที่ดีเป็นมงคลแล

ที่มา : หนังสือของดีจากปั๊บสา

โดย วีรพันธ์ นันเพ็ญ(หนานนันท์ เวียงละกอน)